Samolot: Antonow An-26
ZSRR
samolot transportowy
1969
|
|
Rozpiętość
|
29,2 m |
|
Długość
|
23,8 m |
|
Masa startowa
|
24.000 kg |
|
Maksymalna prędkość
|
540 km/h |
|
Pułap
|
7500 m |
| Zasięg |
2700 km |
|
Uzbrojenie
|
– |
Silnik
:
dwa silniki turbośmigłowe AI-24WT o mocy 2820 KM i pomocniczy silnik RU-19A-300 o ciągu 8,8 kN |
|
Podstawowy średni samolot transportowy polskiego lotnictwa od 1972 do 2009.
An-26 to średni samolot transportowy napędzany dwoma silnikami turbośmigłowymi, opracowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa w ZSRR w oparciu o konstrukcję samolotu pasażerskiego An-24. Prototyp oblatano w 1969 r. Samolot może zabrać 5500 kg ładunku, 30 skoczków spadochronowych lub 24 nosze. Załoga składa się z 2 pilotów, nawigatora, mechanika pokładowego i radiooperatora.
Z tyłu kadłuba znajduje się otwierana rampa opuszczana do załadunku i zrzutów. Możliwe jest przewożenie i desantowanie pojazdów, np. samochodów terenowych UAZ. W gondoli prawego silnika zamontowany jest dodatkowy silnik odrzutowy RU-19A o ciągu 7,85 kN służący do wspomagania startu z dużym obciążeniem z wysoko położonych lotnisk i jako pomocnicza jednostka napędowa.
W 1972 r. polskie lotnictwo wojskowe zakupiło 12 samolotów An-26. Były eksploatowane przez 13. Pułk, a następnie 13. Eskadrę Lotnictwa Transportowego w Krakowie-Balicach do początku 2009 r. Są też używane w lotnictwie cywilnym do przewozu ładunków. Wyprodukowano 1410 egzemplarzy, które trafiły do eksploatacji w 27 krajach.
Powrót
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 
