Samolot: Mikojan-Guriewicz MiG-21M
ZSRR
samolot myśliwski
1970
|
|
Rozpiętość
|
7,15 m |
|
Długość
|
14,1 m |
|
Masa startowa
|
8950 kg |
|
Maksymalna prędkość
|
2230 km/h |
|
Pułap
|
17300 m |
| Zasięg |
1050 km |
|
Uzbrojenie
|
działko Gsz-23, 4 pociski rakietowe R-3S, R-3R lub R-60, wyrzutnie rakietowe lub bomby |
Silnik
:
turboodrzutowy R-11F2S-300 o ciągu 6175 kG |
|
Eksportowa wersja MiG-21 trzeciej generacji.
Wojny w Wietnamie i na Bliskim Wschodzie wpłynęły na dalszą modernizację samolotu. Ciągłe udoskonalanie myśliwca poprzez wyposażanie go w nowe urządzenia radiotechniczne oraz coraz lepsze uzbrojenie było jedyną szansą utrzymania go na poziomie zbliżonym do sprzętu potencjalnego przeciwnika. Wiązało się to jednak ze wzrostem masy i spadkiem osiągów. Należało też poprawić właściwości manewrowe.
W 1965 opracowano wersję myśliwską MiG-21S ze zbiornikiem paliwa w powiększonym grzbiecie i czterema węzłami podwieszeń pod skrzydłami, przystosowanymi do przenoszenia uzbrojenia i dodatkowych zbiornikow paliwa, odziedziczonymi po wersji R. Samolot był wyposażony w nowy typ radaru RP-22 i celownika AS-PFD. Kolejną wersją był MiG-21SM, różniący się od S nowym typem silnika R-13-300 i działkiem GSz-23 zabudowanym na stałe w kadłubie.
W oparciu o samolot MiG-21SM opracowano zubożoną eksportową wersję MiG-21M, z silnikiem, radarem i uzbrojeniem rakietowym z wersji PFM. Do jej napędu użyto udoskonalony silnik R-11F2S-300 z płynną regulacją dyszy. Również zastosowany w tej wersji celownik radiolokacyjny RP-21MA miał słabsze możliwości niż RP-22, ale też mógł naprowadzać kierowany pocisk rakietowy do zwalczania celów naziemnych Ch-66 (RP-22 nie był do tego dostosowany). Niewielka liczba tych samolotów była przystosowana do przenoszenia broni jądrowej. MiG-21M był wytwarzany w latach 1968-71, w 1971 licencję na jego produkcję zakupiły Indie.
W latach 1969-70 Polska zakupiła 36 samolotów MiG-21M. Egzemplarz MiG-21M numer seryjny 962003 opuścił linię montażową 27 grudnia 1969 roku. 29 stycznia 1970 r. został dostarczony do polskiego lotnictwa wojskowego. Służbę rozpoczął w 41. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku. Z końcem 1973 roku trafił do 9. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Debrznie. We wrześniu 1989 roku znalazł się na stanie 2. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Goleniowie, a po czterech latach – 1. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Mińsku Mazowieckim. W maju 1995 roku samolot otrzymał ostatni bojowy przydział – do 10. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Łasku. Ostatni lot samolot o numerze bocznym '2003' wykonał w grudniu 1998, a w 2000 roku został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego.
Powrót
|
|
|
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 
